Życiorys św. Izydora z Sewilli  niedziela, 23 marca 2008, 0:00
Dodał: Tomasz Adam Kaniewski (Kalasancjusz)
 | Św. Izydor z Sewilli
Domingo Martinez |
Prawdopodobnie pierwszym autorem życiorysu św. Izydora był Lukas z Tuy. Życiorys napisał na przełomie XII i XIII w.
Nie jest znana dokładna data narodzin św. Izydora z Sewilli. Przyjmuje się, że 560 rok jest datą jego narodzin. Według podania św. Izydor miał pochodzić z Nowej Kartaginy, w prowincji Murcji, ze znakomitej rodziny rzymsko-hiszpańskiej. W czasie najazdu na Hiszpanię cesarza wschodnio-rzymskiego jego ojciec, Sewerian, miał z żoną i dziećmi uciec do Sewilli (554 r.), gdzie w tym samym roku miał mu się urodzić syn Izydor. Gdy był jeszcze małym dzieckiem rodzice jego umierają. Wychowaniem młodszego rodzeństwa zajął się najstarszy brat, św. Leander, który był wówczas arcybiskupem w Sewilli. Przy boku brata miał Święty okazje przypatrzeć się z bliska burzliwym wydarzeniom, jakie przeżywała Hiszpania: podróży św. Leandra aż do Konstantylopa dla uzyskania pomocy cesarza, kiedy to ariański król Wizygotów, Leowigild, zamordował św. Hermenegilda, swojego syna (585), tylko dlatego, że przeszedł na wiarę katolicką. Tenże król skazał też na wygnanie św. Leandra (584), samowolnie pozbawiając go stolicy biskupiej. Przeżywał tak że św. Izydor oblężenie przez Leowigilda Sewilli (583-584). Doczekał się jednak chwili nawrócenia Wizygotów po śmierci Leowigilda. Możemy więc powiedzieć, że dzieciństwo i młodość Izydora upływały mu w cieniu jego wielkiego brata Leandra - mnicha i biskupa. Możemy przypuszczać, że czas ten spędził na nauce oraz szczególnie głębokiej lekturze Pisma świętego i dzieł licznych pisarzy chrześcijańskich i pogańskich. Prawdopodobnie miał dostęp do łacińskich encyklopedii Warrona i Swetoniusza, Marcjana Kapelli i Kasjadora, jak również do popularnych w późnej starożytności wyciągów, kompilacji, a także technicznych podręczników z różnych dziedzin wiedzy.
Oprócz czasu, który spędzał pozyskując wiedzę, Izydor był również bardzo blisko kościoła. Prawdopodobnie pełnił on posługę kościelną jako diakon lub prezbiter, oraz jako nauczyciel w szkole biskupiej w Sewilli. Niestety nie mamy żadnych informacji o tym, czy św. Izydor był mnichem.
Po śmierci św. Leandra (599) św. Izydor został wybrany na jego miejsce metropolitą Sewilli. Przez 37 lat rządził archidiecezją mądrze i gorliwie. Wyróżnił się jako dobry pasterz, dzielny administrator i ojciec dla swoich wiernych. Zawołał kilka synodów, na których uchwalano prawa, dotyczące karności religijnej i życia kościelnego. I tak na synodzie narodowym w Toledo (633) ułożono symbol wiary, który przez długie wieki był odmawiany w liturgii nie tylko w Hiszpanii, ale poza jej granicami. Ustalono również dla całego państwa jednolitą liturgię i wyznaczono stałe terminy dla synodów. Troszczył się również o rozwój życia monastycznego i szkolnictwo. Wspierał ubogich - w swojej "Regule" przeznaczył jedną trzecią część dochodów klasztoru na wspieranie biednych, a kiedy przeczuwał już swoją śmierć, rozdawał jałmużnę jeszcze hojniej, niż czynił to dotychczas.
Był wspaniałym głosicielem Słowa Bożego, dbał o wymowę, a piękno jego kazań wprawiało słuchających w osłupienie, aż do tego stopnia, że po wysłuchaniu jego słów nie mogli przypomnieć sobie o czym tak naprawdę była mowa. Niestety nie zachowały się żadne teksty kazań Izydora, lecz nie zaprzecza się, że mogą one być częścią jego dzieł.
Ostatnie dni swojego życia opanowanego przez chorobę, spędził na modlitwie i rozdawaniu jałmużny. W marcu 636 roku stan jego uległ znacznemu pogorszeniu. Przeczuwając swoją śmierć, poprosił o zaniesienie się do kościoła św. Wincentego, gdzie z rąk braci w biskupstwie przyjął sakrament ostatniego namaszczenia, odprawił modlitwę pokutną, przyjął Eucharystię, pożegnał się z tłumem wiernych zgromadzonych wokół niego, prosząc ich o przebaczenie i nawołując do wytrwania w prawości i gorliwej wierze. Trzy dni później - 4 kwietnia, umiera w swojej celi. Pochowano go obok św. Leandra i św. Florentyny. W roku 1063 jego szczątki przeniesiono do Leonu, gdzie spoczywają do dziś. Kanonizacja formalna św. Izydora z Sewilli odbyła się dopiero w 1598 roku. W 1722 r. papież Innocenty XIII ogłasza św. Izydora Doktorem Kościoła i ustanawia 4 kwietnia dniem wspomnienia w Kościele powszechnym. W roku 1999 Papieska Rada do Spraw Środków Społecznego Przekazu ogłasza św. Izydora z Sewilli, twórcę pierwszej w historii ludzkości bazy danych, Patronem Internetu. Św. Izydor z Sewilli jest najwybitniejszym z biskupów-świętych, jakich wydała Hiszpania.
Powyższy tekst na podstawie informacji zawartych w Encyklopedii Katolickiej, w książce "Izydor z Sewilli" autorstwa Tatiany Krynickiej oraz w wiadomościach w Internecie przygotował Tomasz A. Kaniewski
|
