|
Najnowsze:  Polska
Czechy
Słowacja
Europa
Świat
|
 Powrót
Sanktuarium Maryjne w Górkach  sobota, 7 czerwca 2008, 21:00
Dodał: (Admin)
Mieszkańcy wsi Górki wracając z pól, zobaczyli na skraju lasu kobiecą postać odziana w białą szatę. Promieniowała od niej jasność, a widzeniu towarzyszyły dźwięki sygnaturki. Ludzie byli przekonani, że to Matka Boża. Opowiedzieli o tym ks. Juszczykowi, ówczesnemu proboszczowi parafii w Garwolinie, który dla upamiętnienia tych zdarzeń zaproponował zbudowanie na tym miejscu kapliczki. Msze św. odprawiane były w niej raz w roku, na Zielone Święta.
W okresie okupacji hitlerowskiej ukrywający się we wsi księża odprawiali Eucharystię codziennie, a po wyzwoleniu księża przyjeżdżali z Garwolina raz w miesiącu. Z czasem, w okresie wiosenno-letnim, wierni gromadzili się na Mszy św. w każdą niedzielę. Ponieważ ich przybywało, pojawiła się konieczność rozbudowy kaplicy. Pomimo różnym trudności wiosną 1981 r. mieszkańcy Górek zaczęli wznoszenie murów przyszłego kościoła.
14 października 1984 r. dekretem bp. Jana Mazura została utworzona parafia Górki i powierzona na stałe duszpasterskiej pieczy Księży Michalitów. 27 maja 1997 r. bp Jan Wiktor Nowak wydał kolejny dekret, w którym napisał: „Przychylając się do prośby duszpasterzy i wiernych parafii Górki, biorąc pod uwagę wieloletni kult maryjny i fakt, że od dziesięciu lat w każdą pierwszą sobotę miesiąca od maja do października odprawiane są nabożeństwa fatimskie z licznym udziałem wiernych, niniejszym dekretem, ku większej chwale Bożej i czci Maryi Najświętszej, ogłaszam kościół w Górkach k/Garwolina Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej”.
 | Widok na Sanktuarium
|
Fatimskie tradycje
Początek Nabożeństw Fatimskich w Parafii Górki wiąże się ze sprowadzeniem figury Matki Bożej Fatimskiej i poświęceniem jej przez Ojca św. Jana Pawła II 12 czerwca 1987 r. na Jasnej Górze. Na Nabożeństwa do sanktuarium przybywają pielgrzymi z pobliskich miejscowości, a także z odległych zakątków globu. Ponieważ często nie mieścili się w kościele, na zewnątrz wybudowany został ołtarz zwany fatimskim. Nawiązuje on swoim wyglądem do wydarzeń, które miały miejsce w 13 października 1973 r. w Fatimie.
Na terenie sanktuarium znajduje się droga krzyżowa, której kapliczki rozmieszczone są w pobliskich lasach. W pobliskiej grocie tryska źródełko uznawane za cudowne. Codziennie przychodzą tu ludzie, by zaczerpnąć wody i wielu właśnie w tym upatruje swoje uzdrowienie. Górki przyjmują też tych, którzy szukają ukojenia w modlitwie, więc z myślą o nich powstał dom rekolekcyjny. - Przyjeżdżają do nas liczne grupy religijne i modlitewne, Oazy, pielgrzymki, dzieci, młodzież i dorośli na rekolekcje czy dni skupienia - opowiada ks. Paweł Nowogórski, kustosz sanktuarium. - Z gościny domu korzystają także grupy dzieci i młodzieży przebywające na koloniach i zielonych szkołach. Wypoczywają tu również studenci i harcerze. Piękne otoczenie i cisza lasu pozwalają na głębokie przeżycie rekolekcji oraz odnalezienie chwili dla siebie w dzisiejszym zaganianym świecie.
Krzyż Sługi Bożego
Ks. Jerzy Popiełuszko miał 37 lat, gdy został zamordowany. Na część jego męczeństwa w różnych miejscach staja krzyże. 36. postawiono właśnie w Górkach. Jest to krzyż dębowy, składający się z 4 odrębnych, które upamiętniają 4 ewangelistów. Ten najmniejszy wykonany został z katafalku, na którym stała trumna ks. Popiełuszki w czasie pogrzebu. Krzyż ks. Popiełuszki stanął na górce św. Michała, a prowadzą do niego dębowe schody, ustawione między drogą a grotą św. Huberta. Pod tarasem znajduje się „grota relikwii”. - Gromadzimy w niej różne ważne dla rzeczy - wyjaśnia ks. Nowogórski. - Sprowadziliśmy krzyż z Miętnego, urny z ziemią z Monte Cassino, Cmentarza Orląt Lwowskich czy Verde, kwałek muru berlińskiego. Schody prowadzące do groty wykonane są na wzór drogi krzyżowej z Ziemi Świętej.
Górki to miejsce, gdzie znajduje się wiele wyjątkowych rzeczy. Są wśród nich relikwie św. Faustyny i fatimskie, piuska papieża Jana Pawła II i wiele innych. Żeby je zobaczyć, a także poczuć spokój i wyjątkowość tego miejsca, trzeba tu po prostu przyjechać.
autorka tekstu: Monika Grudzińska
|
